Rozwój technologii i ich upowszechnienie sprawia, że mamy coraz więcej kontaktu ze światem nierzeczywistym. Gry komputerowe, okulary VR, a nawet telewizja,  to rzeczy z którymi stykają się także najmłodsi. Osoby dorosłe o wiele sprawniej są w stanie ocenić, co jest fikcją, a co tą fikcją nie jest. Dzieci niestety nie mają tej umiejętności. Nie potrafią także określić, co jest wartościowe, a co nie.

Nowe technologie – zagrożenie czy szansa?

Nowe technologie są bardzo atrakcyjne dla dzieci. Mogą być okazją do poznawania świata, bardzo dobrym narzędziem do nauki i rozwoju, ale także zagrożeniem. Bardzo często pochłaniają mnóstwo czasu i zastępują kontakt z realnym człowiekiem. Niestety już kilku miesięczne dzieci z telefonem czy tabletem w rączkach to coraz powszechniejszy widok. Używa go nie wiedząc, że ma do czynienia z czymś fikcyjnym.
Warto zauważyć, że dziecko  podstawowej oceny świata dokonuje już w wieku przedszkolnym. Jednak nie jest jeszcze w stanie przeprowadzić złożonych operacji myślowych. Z powodu niskiego krytycyzmu i dużego wpływu emocji na dziecko i jego procesy poznawcze, powstaje trudność w wyznaczaniu granic pomiędzy tym co realne, a tym co fikcyjne.
Dzieci bardzo dużo fantazjują. Nie da się tego nie zauważyć. Zmienia się to wraz z wiekiem, ale świat fikcji jest obecny w ich zabawach praktycznie przez całe dzieciństwo. Jeśli decydujemy się na nowoczesne technologie w życiu dziecka, pamiętajmy, by wybierać dla niego wartościowe rzeczy. Dzieci uczą się na zasadzie modelowania, czyli naśladownictwa. Pokazując mu bajki, w których postaci latają, spadają z budynków i nic im się nie dzieje lub robią sobie na wzajem krzywdę bez konsekwencji, musimy mieć świadomość, że dzieci myślą, że też mogą tak robić. Niestety nie jedna zabawa w naśladowanie super bohatera skończyła się dla dziecka tragicznie.
To my, dorośli, musimy trzymać pieczę nad rzeczami, których używają nasze dzieci i uczyć je, co jest fikcją, a co realnym życiem.