non / fiction

nieregularnik reporterski

Login / Register Cart 0

Shopping cart

  • Facebook
  • Instagram
  • Strona główna
  • Kontakt
  • O nas
  • Redakcja
  • Sklep
    • Koszyk
    • Moje konto
    • Zamówienie
    • Regulamin
  • Gdzie nas znajdziecie?
  • Publikuj u nas!

non / fiction

Login / Register Cart 0

Shopping cart

  • Facebook
  • Instagram
  • Strona główna
  • Kontakt
  • O nas
  • Redakcja
  • Sklep
    • Koszyk
    • Moje konto
    • Zamówienie
    • Regulamin
  • Gdzie nas znajdziecie?
  • Publikuj u nas!
  • Facebook
  • Instagram

prezentacja_nf4-3

by Asia Gierasimiuk
18 września 2018
Comments 0

0 comments on “prezentacja_nf4-3”

Dodaj komentarz Anuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *

*

Zobacz wpisy

Previous Post Previous Post

Instagram

  • "Dzieci generują koszty. Jeśli piłka nożna, to musi być strój, na pewno nie jakieś biedne trampki. Jeśli obóz przetrwania, a na nim spanie w tipi z dykty i opieka wolontariuszy, to i tak wychodzi 1400 zł za tydzień. Ale też urodziny, na które – jak mówi Agata – presja zaczyna się już w żłobku. Wylicza: wystawne przyjęcia, tłoczone zaproszenia… – Mój starszy syn miał właśnie drugi raz przyjęcie urodzinowe na działce w Kampinosie. Część klasy w tym roku nie przyjechała, bo byli w zeszłym roku i wciąż są przerażeni. Dzieci rozebrane do majtek miały bitwę na wodne balony. Dla wielu matek to był dramat, bo zabawa prymitywna, bo nie powiedziałam, że trzeba zabrać kostiumy. Standardy są inne: dla maluchów kulki, ale też wyrafinowane imprezy w Muzeum Etnograficznym. W tych kulkach muzyka napieprza, wszystko jest wykręcone na maksa. Niestety dzieci to podłapują. Jak pójdą dwanaście razy na urodziny kolegów i koleżanek (a tam zawsze są jakieś atrakcje), to w końcu przed swoimi zapytają: „Mamo, a może przynajmniej klaun?”." 🤡 Między 1 czerwca a początkiem wakacji polecamy tekst Niny Olszewskiej "Projekt: dziecko" ☺️ Cały reportaż do przeczytania w 5. numerze "Non/fiction" 📪 ✏️ ilustracja: Małgorzata Nowak #dziecko #dziendziecka #szkoła #edukacja #wychowanie #wakacje #nonfictionmag #nieregularnikreporterski #reportaż #indiemag
  • Czekamy na Was w @klubojadalnia_mlodsza_siostra - o 18:00 będziemy dyskutować ze świetnymi gośćmi o szkole ☺️
  • W marcu wydaliśmy 5. nr "Non/fiction", którego tematem jest SZKOŁA. Staraliśmy się opowiedzieć o edukacji z bardzo różnych perspektyw: ucznia, rodzica, nauczyciela; dziecka, studentki, seniora. Porozmawiać o nowych problemach, takich jak cyberprzemoc, ale również o trudach łączących pokolenia - na przykład dalekiej drodze do szkoły. W numerze odwiedziliśmy Berlin, Paryż, Oman, Paragwaj, Tadżykistan. I nasze polskie podwórka: warszawskie, gliwickie. 📚🤦‍♀️🤷‍♂️👶🌎 Jednak tak złożonego tematu nie da się objąć na 180 stronach. Zawsze pozostają wątki, które chciałoby się rozwinąć, postaci, o których warto jeszcze wspomnieć. A bieżące wydarzenia proszą się o komentarz. Dlatego postanowiliśmy poszerzyć SZKOŁĘ o dyskusję, do której zaprosiliśmy świetnych rozmówców: Marcina Kostyrę (pedagoga resocjalizacyjnego, założyciela grupy Teatr Moralnego Niepokoju), Ewę Rutkowską (nauczycielkę etyki i filozofii, trenerkę równościową), Aleksandrę Szyłło (reporterkę, autorkę "Godziny wychowawczej") oraz Natalię Szumską (nauczycielkę, redaktorkę i autorkę bloga @kotnakrecacz.pl ). 👋🏻 Zapraszamy 29 maja o godz. 18 do @klubojadalnia_mlodsza_siostra - przyjdźcie posłuchać i zabrać głos w dyskusji. Będzie nam miło spotkać się z Wami na żywo! ☺️ #szkoła #edukacja #nauczyciele #dyskusja #spotkanie #nonfictionmag #nieregularnikreporterski #reportaż
  • "Spotkania Zaidy z tutorem są krótkie, godzina co wtorek. Zawsze w obecności przyzwoitki, matki dziewczyny, w tajemnicy przed sąsiadami. Zaida i jej korepetytor rzadko rozmawiają o czymś innym niż biochemia. Czasem jednak Andrew udaje się pozornie zboczyć z tematu. Czy Zaida wie, że ludzkie łzy, które pojawiają się pod wpływem emocji, mają inny skład niż te wywołane przez dym czy alergię? Oprócz soli i wody zawierają hormony: prolaktynę odpowiedzialną za uczucie przywiązania i enkefalinę leucynową działającą przeciwbólowo. Łzy, które ronimy z miłości, mają 25% więcej białka od tych, które tylko przepłukują oczy, a przez to nie spływają tak szybko. Czy Zaida kiedyś płakała z miłości? Czy kiedyś kochała? Czy wie, co wtedy wydziela jej przysadka? Zaida nie kochała. I nie wie. Ale uczy się pilnie". - Oto fragment reportażu "Szklany parawan", który Agata Romaniuk napisała do 5. nr "Non/fiction". 🖌 A już jutro premiera jej książki "Z miłości? To współczuje" (@wydawnictwo_poznanskie ) i spotkanie z reporterką w Krakowie w @ksiegarniapodglobusem (dla Warszawiaków 28 maja w @faktycznydomkultury ). Idźcie posłuchać opowieści o Omankach, bo sami nie wiemy, czy Agata lepiej pisze, czy występuje 💜 ilustrację do tekstu wykonała Joanna Ambroz @joannaambroz 🧡 #nonfiction #nonfictionmag #reportaż #indiemag #edukacja #prawakobiet #oman
  • Lubimy szczere recenzje! Takie, po których widać, że autorka przeczytała numer. Nie wystawia laurki, tylko przyznaje, że teksty wywołały w niej różne, czasami sprzeczne uczucia - bo korespondują bardziej lub mniej z jej zainteresowaniami i własnymi doświadczeniami - życiowymi i lekturowymi 🙂 Tak o SZKOLE pisze @book.z.toba : ✏️ #Repost ・・・ Najnowszy numer non/fiction ułożony jest w bardzo specyficzny sposób. Wszystko zaczyna się od artykułów o bardzo wczesnej edukacji, o przedszkolach, o wychowaniu małych dzieci i w taki oto sposób trzy pierwsze reportaże to była dla mnie katorga i ledwo przez nie przebrnęłam z obawą, czy dam radę przeczytać ten magazyn jesli dalej tak będzie. Okazało sie, że im dalej w las, artykuły zaczynają dotyczyć coraz późniejszych etapów edukacji i w następnych reportażach mieliśmy do czynienia z gimnazjum, liceum, studiami itp. aż do uniwersytetu trzeciego wieku. Kilka z tych artykułów podobało mi się bardzo, jednak jeden z nich (fragment książki Asy Erlandsson) da Wam wszystkim Asne-Seierstad-wibes i bedziecie tak jak ja modlić sie po nocach, żeby ktoś przetłumaczył książkę "Det som aldrig fick ske" na polski. Ten kilkustronicowy fragment historii zabójcy ze Szwecji, który wtargnął do szkoly i mieczem ranił osoby o ciemniejszej karnacji czytało sie dokładnie tak jak "Jednego z nas" i pomimo, że jest to dla mnie akt autodestrukcji, bo nigdy nie otrząsnęłam się po historii dzieci zabitych na Utoyi (Utoyi?), to chciałabym już ustawić się w kolejce do ksiegarnii i czekać na polską wersję książki o masakrze w Szwecji. Wybaczcie, że nie mówię wiecej o piątym numerze non/fiction, sięgnijcie po niego i sami przekonajcie się, że warto (szczególnie, że na pierwszych stronach wszyscy autorzy opowiadają o swoich ulubionych lekturach i książkach, które lekturami być powinny! skarbnica wiedzy <3 )
  • „Codziennie na piechotę. Do szkoły trzy i pół kilometra, autobusu nie ma, to znaczy jest, ale nie o tej godzinie, a do szkolnego też daleko i gorszą drogą musiałbym iść. Czasem chodzi ze mną mama. Kiedy pada deszcz, jest naprawdę trudno, bo dochodzę do szkoły i jestem zmęczony. Mama pakuje ubranie na zmianę, zabiera przemoczone i wraca do domu. Tata pracuje na tirach, jak jest w domu, to mnie zawozi, a jak go nie ma, czyli przez większość czasu, to musimy iść. Nie lubię chodzić w deszcz, nie lubię też odwilży. Nie lubię, kiedy jest mokro, to gorsze od zimna. Jak mi przemokną buty, to muszę je suszyć na grzejniku w szkole. Niby nic, ale denerwuje. Nie lubię płaszcza przeciwdeszczowego i tego, że jak się spieszymy, to do szkoły przychodzę spocony. Gdyby był chodnik, a nie takie pobocze, tobym chodził sam, ale mama się boi mnie puścić. Najbardziej chciałbym, żeby pod mój dom podjeżdżał autobus szkolny, bo już się chłopaki ze mnie śmieją, że z mamą chodzę. Jak rok temu całą zimę chorowała, to odprowadzała mnie babcia. Trzeba było wyjść 20 minut wcześniej, bo babcia wolniej chodzi. A mama mówi: „Ja ciebie nie puszczę samego, bo tam jest las, a zimą to jeszcze mrok.”" 🌲🌑 Przeczytajcie reportaż Ewy Kalety o dalekiej drodze do szkoły z 5. numeru "Non/fiction" - teraz w całości również na naszej stronie internetowej (link w bio ✏️) ilustracje: @kolacz_tak_jak_ciasto


Redaktor naczelna:
Dorota Groyecka: dorota.groyecka[at]non-fiction.pl
Redakcja: redakcja[at]non-fiction.pl

Dystrybucja:
Joanna Gierasimiuk: dystrybucja[at]non-fiction.pl

Fundacja "Non/fiction"
ul. Żurawia 26/10
00-515 Warszawa
KRS: 0000684387
Numer konta: 75114020040000320277014134

  • Copyright © 2019 non / fiction
  • Powered by WordPress
  • Theme: Uku by Elmastudio
Śledź nas!
  • Facebook
  • Instagram